Cie Tartaren duikt in haar archief en vist er elke week een project op, mét een weetje.

Weet-je nog, de voorstelling waarmee we in Vlaanderen toerden met zo'n 30-tal Tartaren en Dunne Vellekes en waarbij het regende op scène en de spelers zo lang in het water bleven liggen dat ze nadien een hete douche nodig hadden om op temperatuur te komen? Dat was ‘Verdrongen’ (regie: Stefan Perceval en Wim Oris), een samenwerking met  Dun Velleke/HETGEVOLG.

Twee-weetjes!
Een theatraal weetje: de openingsmonoloog van Doke - een betoog over sociale zekerheid - speelde hij nadien nog tal van keren: op de kerstrevue van Hart boven Hard, in buurthuizen en op de dag tegen armoede en sociale uitsluiting.

Een architecturaal weetje: Bij de repetities in Turnhout sliepen een aantal spelers in huis Schellekens. Een mooi modernistisch huis dat Jozef Schellekens in 1934 bouwde om er zelf in te wonen en te werken als architect, schrijver, tekenaar. Wat een eer om te mogen vertoeven in een beschermd monument.